پاسخ اجمالی:
اهل سنّت سه نوع تلقى از آیه ولایت دارند. برخى با پذیرش احادیث تصدّق انگشتر از سوى امام علی(ع) آیه را تنها بر مورد نزول حمل مى کنند، گروهى دیگر با الغاى خصوصیّت از مورد نزول آیه درباره تصدّق امام(ع) به عمومیّت مفاد آیه قائلند وعدّه اندکى از علماى اهل سنّت به کلّى منکر این حادثه اند.
پاسخ تفصیلی:
اهل سنّت سه نوع تلقى از آیه ولایت دارند. این تنوّع، ناشى از پذیرش روایات در مورد نزول آیات یا عدم پذیرش آن با چگونگى الغاى خصوصیت از مورد نزولش مى باشد:
الف: برخى با پذیرش احادیث تصدّق انگشتر از سوى امام على(علیه السلام)، بدون الغاى خصوصیت از آن، آیه را تنها بر مورد نزول حمل مى کنند؛ از جمله این گروه، «ابوبکر جصّاص» و « ابوالحسن على طبرى هرّاسى» را مى توان نام برد.(1)
ب) گروهى دیگر با الغاى خصوصیّت از مورد نزول آیه درباره تصدّق امام على(علیه السلام)، به عمومیّت مفاد آیه قائلند، گرچه نزول آیه را در شأن امام على(علیه السلام) انکار نمى کنند. بیشتر مفسّران اهل سنّت، بلکه بنابر نقلى جمهور آن ها در زمره این گروهند. آنان «ولایت» در آیه را به معناى نصرت یا محبّت گرفته و خصوصیات نامیده شده در آیه را براى تمییز مؤمنان از منافقان مى دانند.
ج) عدّه اندکى از علماى اهل سنّت به کلّى منکر این حادثه اند و روایاتى که آیه را منطبق بر امام على(علیه السلام) مى داند منکرند. در رأس این گروه ابن تیمیه قرار دارد.(2)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.